Mijn fotoalbum Kunst kijken vormt zo langzamerhand een aardig beeldverslag van mijn bezoekjes aan exposities. Het is geen compleet overzicht, maar herinnert mij wel aan veel dierbare ontmoetingen met beeldende kunst uit alle eeuwen.
Nee, ik loop echt niet alle tentoonstellingen af. De grootste publiekstrekkers ga ik meestal zelfs bewust uit de weg – te massaal. Maar al met al geniet ik toch met zekere regelmaat van die meestal zo zorgvuldig samengestelde, informatieve tentoonstellingen, waar je je ‘laaft’ aan de zeggingskracht van al die begaafde schilders en beeldhouwers.
Zomaar eens een paar redelijk recente voorbeelden. Museum Kranenburgh in Bergen en het Stedelijk Museum Alkmaar hadden aandacht voor de Toorop dynastie: Jan Toorop, dochter Charley Toorop en haar zoon Edgar Fernhout. Kranenburgh hield het bij Fernhout en samensteller Rudi Fuchs zou Rudi Fuchs niet zijn, als dat niet een zeer eigenzinnige kijk zou opleveren. Hij focuste volledig op het late(re) abstracte werk van Fernhout. Ik ben naar die andere expositie gegaan, die in het Stedelijk, waar de drie generaties te zien waren. Startpunt was natuurlijk dat prachtige schilderij van Charley, waarop zij zichzelf, haar zoon en de door John Rädecker gemaakte kop van haar vader vereeuwigde.
Bij een bezoek aan het Stedelijk loop ik vanzelfsprekend ook altijd even door de ‘vaste’ zaal, waar de nadruk ligt op de Bergense School en helaas Jaap Weijand nog altijd niet de aandacht krijgt die hij verdient. Maar dat terzijde.
In het Singer Laren – een van mijn favoriete musea – bezocht ik Weer & Wind in Kunst en poëzie. Ik ben daar op de foto gegaan bij een prachtdoek van Jan Sluijters. Want wat een vaart en sfeer zit er in dat schilderij. Sluijters schilderde dit beeld van het Koningsplein in Amsterdam in of rond 1927.
Wat een vaart en sfeer in dit heerlijke schilderij van Jan Sluijters.
En toen waren we een paar dagen in het Duitse Münster. Die kans voor een bezoek aan het indrukwekkende LWL-Museum für Kunst und Kultur lieten we natuurlijk niet schieten. Zelfs met tussendoor een pauze – een wandeling door de stad – was het een tour de force om op één dag zowel de speciale expositie van grootheid William Turner, als die omvangrijke vaste tentoonstelling te bekijken. Maar ja, als je er eenmaal bent…
Het was niet onze eerste Turner-tentoonstelling in den vreemde. We hebben al een paar keer in Europese musea mogen genieten van overzichtsexposities. Het is elke keer weer een geweldige ervaring. Het thema van de expositie in Münster, ‘Horror and Delight’ vonden we weliswaar wat geforceerd, maar ach, wat doet dat ertoe, het werk is en blijft prachtig. Zoals ook die mysterieuze sfeer van zijn ‘Zuidelijke landschap met aquaduct en waterval’.
Annette bij dit mysterieuze ‘Zuidelijke landschap met aquaduct en waterval’ van William Turner.
De vaste tentoonstelling van dit museum gaat chronologisch door de beeldende kunst. Er wordt nauwelijks iets overgeslagen, dus dan weet je dat er heel wat zalen, wanden, vitrines en vierkante meters vereist zijn. Zeker als dat chronologische overzicht begint bij een magnifiek kruisbeeld van vele, vele eeuwen oud. Je gaat dus als bezoeker de middeleeuwen door, langs ál die ontwikkelingen in de kunst tot en met de modernste tijd, die, zo lijkt het wel, vooral per werk steeds meer ruimte ruimte in beslag neemt en steeds minder indruk maakt.
Met dit vele eeuwen oude kruisbeeld begint de reis door de kunst in het LWL-Museum für Kunst und Kultur in Münster.
Geef een reactie